جذب در جایگاه‌ کارشناس فنی هاستینگ

آشنایی با دنیای Cloud ! (قسمت اول)

در مرکز محتوای سرور دات آی آر

در این سری از مقالات سعی داریم که شما را با دنیای جذاب و جدیدی آشنا کنیم که امروزه اسم آن را در سرتاسر دنیای تکنولوژی می‌شنوید! دنیایی به نام Cloud!

قبل از این که درباره Cloud صحبت کنیم بهتر است به چند سوال که احتمالا در ذهن شما وجود دارد پاسخ بدهیم. قبل از آمدن Cloud از چه چیزی استفاده می‌شد؟ مشکل آن‌ها چه بود و چرا سرویس‌های Cloud به وجود آمدند؟ منظور ما از Cloud چیست؟

(اگر درباره سرور‌ها و این که چه استفاده ای از آن‌ها می‌شود اطلاعاتی ندارید بهتر از قبل از مطالعه این مقاله، مقاله مربوط به سرور را مطالعه کنید)

نرم افزار‌های تحت وب (برای مثال وب سایت‌ها) برای این که بتوانند در بستر اینترنت خدمات ارائه دهند نیاز به وب سرور دارند و این وب سرور‌ها بر روی سرور‌ها نصب می‌شوند. اگر سرور‌های Cloud را فعلا در نظر نگیریم، سه دسته سرور وجود دارد:

1.Shared Hosting یا هاست اشتراکی

این نوع سرور شبیه به زندگی در یک مجتمع آپارتمانی است به این صورت که همه ساکنان در یک مکان قرار دارند و باید منابع موجود را با یکدیگر در اشتراک بگذارند. این منابع مشترک می‌تواند مواردی مثل پارکینگ یا زمین بازی باشد. در این حالت اگر شما همسایه‌هایی داشته باشید که از منابع اشتراکی به درستی استفاده نکند دچار مشکل خواهید شد. البته باید در نظر داشته باشید که علاوه بر این اشتراکی بودن مسئله دیگری نیز وجود دارد! مقدار منابعی که به هر کاربر داده خواهد شد بسیار محدود خواهد بود ( منظور از منابع اشتراکی RAM ، CPU میباشد و معمولا یک میزان هارد مشخص به هر کاربر داده می‌شود ).

2.Virtual Private Server یا سرور مجازی

در صورتی که کاربر یک VPS داشته باشد شبیه به این خواهد بود که یک آپارتمان را خریداری کرده است. در حالی که هنوز چیز‌هایی را به اشتراک گذاشته می‌شود اما در نهایت مسئولیت نگهداری اموال خود و تعمیر در داخل آپارتمان را بر عهده دارید. همچنین در هر ساختمال تعداد زیادی پارکینگ اختصاص یافته است. درواقع بخش‌هایی از این منابع همیشه برای هر حساب اختصاص داده شده هستند. با وجود این نوع سرور انعطاف بیشتری نسبت به داشتن یک حساب مشترک خواهیم داشت ( علاوه بر این مقدار منابعی که به هر کاربر اختصاص داده می‌شود بیشتر از هاست اشتراکی است ).

3.Dedicated server یا سرور اختصاصی

میزبانی اختصاصی را می‌توان به داشتن یک خانه تشبیه کرد. شما مجاز هستید به تمام منابع موجود دسترسی داشته باشید و هیچ کس جز شما در خانه ساکن نیست و شخص دیگری قادر به بهره برداری از منابع نمی‌باشد. مقدار منابعی که در این حالت به کاربر‌ها اختصاص داده میشود بیشتر از دو حالت قبل خواهد بود.

حال اگر کسی به مقدار منابع بیشتری نیاز داشته باشد یا بخواهد سروری به صورت اختصاصی تحت اختیار خود بگیرد، اما هزینه زیادی در این بابت متحمل نشود، چه تصمیمی برای این شخص بهتر خواهد بود؟ این شخص ممکن است پرداخت یک هزینه بالا را بپذیرد یا برای منابع بیشتر از چند سرور اختصاصی استفاده کند اما هیچ کدام از این راه حل‌ها مطلوب نخواهند بود. بنابراین متفکران حوزه کامپیوتر و تکنولوژی در ذهنشان جرقه‌هایی برای رسیدن به دنیای Cloud بوجود آمد. وجود این راه حل‌های نامطلوب باعث شد یک نیاز در ذهن آنها شکل گیری کند. آیا بهتر نخواهد بود همه منابع از جمله CPU، RAM و هارد به مقدار زیادی موجود بود و هرکسی به میزانی که از آن‌ها نیاز داشت از آن منابع استفاده می‌کرد؟ و هر زمان که نیاز به منابع بیشتری پیدا می‌کرد این منابع را ارتقا می‌داد تا هزینه ای که پرداخت می‌کند تنها بستگی به میزان مصرفی که داشت، باشد؟

یکی دیگر از مشکلاتی که وجود دارد درباره Backup و از دست نرفتن اطلاعات می‌باشد که مفهومی به نام Redundancy در اینجا مطرح می‌گردد. این مفهوم به معنای افزونگی یا وجود یک جایگزین برای اطلاعات است. Redundancy در سرور‌ها ضعیف می‌باشد و با مواردی مانند RAID یا Redundant Array of Independent Disks کردن هارد‌ها انجام می‌شود که این کار مشکلات و معایب خاص خودش را دارد از جمله این که، ممکن است برگشت داده‌ها با خطا مواجه شود! همچنین نگه داشتن Backup اطلاعات در خود سرور امر درستی نیست، چون ممکن است در صورتی خرابی سرور، کل اطلاعات از دسترس خارج شوند. پس بهتر است Backup سرور به سرور دیگری انتقال داده شود. اما در این مورد با مشکل بزرگتری رو به رو خواهیم بود! سرور برای انتقال Backup دچار Down time یا قطعی می‌شود زیرا در اکثر سرور‌ها قابلیت Live migration یا انتقال به صورتی که سرور دچار قطعی نشود و همچنان در دسترس باشد وجود ندارد. آیا بهتر نبود Backup سرور‌ها در جای دیگری ذخیره شوند بدون این که Down time داشته باشیم؟

علاوه بر این مشکلات امنیتی موجود در سرور‌ها راه حل‌های پیچیده و نسبتا گرانی دارند که کاربر معمولا به تنهایی قادر به انجام موارد مورد نیاز برای امنیت سرور خودش نخواهد بود، بهتر نبود در سرور‌ها بعد از ایجاد شدن، به صورت پیش فرض یکسری از مسائل امنیتی رعایت شده بود؟