RTP مخفف Real-time Transport Protocol به معنای پروتکل انتقال آنی ( بهنگام ) می باشد که پروتکل شبکه ای است که برای ارسال فایل های صوتی و تصویری بر روی بستر شبکه های IP است. RTP به طور مکرر در ارتباطات و سیستم های سرگرمی که شامل جریان رسانه ها (streaming media) از قبیل telephony، برنامه های کاربردی video teleconference، سرویس های television و ویژگی ها تحت وب push-to-talk می باشد استفاده می شود.
RTP در ترکیب با پروتکل کنترل RTP به کار می رود ( استفاده می شود ). بدین صورت که زمانی که RTP در حال ارسال فایل های تصویری و صوتی است، RTCP برای مانیتور کردن اطلاعات انتقال و کیفیت خدمات (quality of service – QoS ) و وسائل همگام سازی (aids synchronization ) استفاده می شود.
RTP یکی از اصول فنی Voice over IP ( VOIP) است و در این مفهوم اغلب برای ترکیب با پروتکل سیگنال از قبیل پروتکل شروع جلسه Session Initiation protocol (SIP) که ارتباطات را بر روی بستر شبکه فراهم می کند ، به کار میرود.
RTP توسط گروه انتقال صدا – تصویر موسسه Internet Engineering Task Force (IETF) در سال 1996 توسعه داده شد. این پروتکل برای انتقال انتها به انتها (end-to-end) و آنی ( بهنگام ) جریان رسانه ها طراحی شده است.
و تسهیلاتی به منظور جبران کردن حرکت نا منظم و اتفاقی (jitter ) و تشخیص خارج از توالی ارسال شدن داده ها را فراهم می کند که در انتقال در شبکه های آی پی مرسوم است.
یکی از قابلیت های خوب این پروتکل این است که از طریق IP multicast می توان داده را به مقصد های متعدد ارسال نمود. دیگر پروتکل های انتقال که به صورت خاص برای بخش های مولتی مدیا طراحی شده اند پروتکل های SCTP و DCCP هستند که البته از سال 2010 تا کنون دیگر به صورت گستره استفاده نمی شوند.
RTP به طور خاص 2 زیرپروتکل را توصیف می کند که عبارتند از : RTP , RTCP
ممنون
خواهش میکنم
درود بر شما
متن مفید و خوبی بود
سلام و درود بر شما
خیلی ممنون از نظر خوبتون