تحریم‌شکن

معمولا یکی از موانع کاربران ایرانی دسترسی به سایت‌هایی است که ایران را تحریم کرده‌اند. در این خصوص راه‌های متنوعی برای دور زدن این تحریم‌ها مقدور است. مثلا می‌توانید از سرور‌های خارجی یا VPN و پروکسی استفاده کنید. گاهی کاربران قصد پرداخت هزینه بالا برای تهیه سرور ندارند و یا به دلیل مسائل امنیتی از VPN ها استفاده نمی‌کنند. سایت‌های تحریمی در حوزه‌های مختلفی همچون فروشگاه‌های اینترنتی، سایت‌های علمی، سایت‌های هنری و… در دنیا وجود دارند که دسترسی IP ایران را محدود کرده‌اند. هم‌اکنون امکان جدیدی که به صورت رایگان از سمت Server.ir قابل ارائه است، سرویس تحریم شکن است که در ادامه با آن بیشتر آشنا می‌شویم.

باتوجه به اینکه سرویس تحریم‌شکن با اعمال تنظیمات بر روی DNS سرور قابل اجرا است، بر خلاف VPN و پروکسی‌ها موجب کندی سرور نمی‌شود. از طرف دیگر، اغلب VPN و پروکسی‌ها با توجه به این که موجب اختلال نت‌ورک سرور می‌شوند، استفاده از آن‌ها پیشنهاد نمی‌شود. همچنین تحریم‌شکن باتوجه به معماری که دارد، امکان دسترسی به اطلاعات شما را نخواهد داشت. برای استفاده از تحریم‌شکن کافیست IP تنظیمات DNS را تغییر دهید که آموزش تغییر IP در ویندوز و لینوکس را در ادامه بررسی خواهیم کرد.

تحریم شکن یعنی چه و چرا به آن نیاز داریم؟

تحریم شکن در واقع یک راهکار نرم‌افزاری است که با تغییر مسیر درخواست‌های اینترنتی شما، محدودیت‌های جغرافیایی اعمال شده بر روی برخی از وب‌سایت‌ها و خدمات آنلاین را از بین می‌برد. این سرویس‌ها با استفاده از سرورهای واسط، آی‌پی شما را به آی‌پی یک کشور دیگر تغییر می‌دهند و به این ترتیب به شما امکان می‌دهند تا به محتوایی که برای کاربران ایرانی محدود شده است، دسترسی پیدا کنید.

بسیاری از سرویس‌های بین‌المللی مانند پلتفرم‌های آموزشی، ابزارهای توسعه نرم‌افزار و حتی برخی از فروشگاه‌های آنلاین، به دلایل مختلفی دسترسی آی‌پی‌های ایران را مسدود کرده‌اند. در چنین شرایطی، استفاده از یک تحریم شکن می‌تواند به شما کمک کند تا به راحتی از این سرویس‌ها استفاده کنید و از آخرین به‌روزرسانی‌ها و محتواها جا نمانید. تفاوت اصلی آن با VPN و پروکسی در این است که فقط درخواست‌های مرتبط با سایت‌های تحریم شده را تغییر مسیر می‌دهد و ترافیک عادی شما را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.

DNS تحریم شکن چیست و چگونه کار می‌کند؟

تحریم شکن‌ها معمولا از طریق تغییر تنظیمات DNS سیستم شما کار می‌کنند. DNS یا «سیستم نام دامنه» (Domain Name System)، در واقع مانند یک دفترچه تلفن برای اینترنت عمل می‌کند. زمانی که شما نام یک وب‌سایت (مثلا google.com) را در مرورگر خود وارد می‌کنید، DNS آدرس آی‌پی مربوط به آن را پیدا کرده و به مرورگر شما می‌گوید که برای بارگذاری سایت باید به کدام سرور متصل شود.

وقتی از یک DNS تحریم شکن استفاده می‌کنید، درخواست‌های مربوط به سایت‌های تحریم شده به جای سرورهای اصلی DNS، به سرورهای مخصوص تحریم شکن ارسال می‌شود. این سرورها نیز با شناسایی سایت‌های تحریم شده، مسیر درخواست شما را از طریق یک سرور واسط خارجی هدایت می‌کنند تا بتوانید بدون محدودیت به آن سایت دسترسی پیدا کنید. این فرآیند باعث می‌شود که سرعت اتصال شما به اینترنت کاهش پیدا نکند، زیرا فقط ترافیک مربوط به سایت‌های خاص تغییر مسیر داده می‌شود و نه کل ترافیک شما.

سایت تحریم شکن و انواع آن

در حال حاضر، سرویس‌های تحریم شکن متعددی وجود دارند که به صورت رایگان یا پولی در دسترس هستند. برخی از این سرویس‌ها به صورت یک برنامه نرم‌افزاری ارائه می‌شوند و برخی دیگر فقط با تغییر تنظیمات DNS قابل استفاده هستند.

• سرویس‌های DNS محور: این نوع سرویس‌ها، مانند سرویس Server.ir که در مقاله اصلی ذکر شده، نیازی به نصب نرم‌افزار ندارند و تنها با تغییر آدرس DNS در تنظیمات شبکه شما، امکان دسترسی به سایت‌های تحریم شده را فراهم می‌کنند. این روش امن و سبک است.
• برنامه‌های نرم‌افزاری: برخی سرویس‌ها به صورت یک نرم‌افزار دسکتاپ یا موبایل ارائه می‌شوند که پس از نصب، به طور خودکار تنظیمات لازم را اعمال می‌کنند.
• پروکسی‌ها و VPN ها: این ابزارها نیز به نوعی تحریم شکن محسوب می‌شوند، اما همان‌طور که در مقاله اصلی نیز اشاره شده، معمولا کل ترافیک اینترنت شما را تغییر مسیر می‌دهند و می‌توانند باعث کاهش سرعت و امنیت شما شوند.

تحریم شکن لینوکس و تحریم شکن سرور

استفاده از تحریم شکن برای کاربران سیستم‌عامل لینوکس یا سرورها نیز امکان‌پذیر است. این کاربران اغلب برای دسترسی به مخازن نرم‌افزاری یا ابزارهای مورد نیاز برای توسعه به تحریم شکن نیاز پیدا می‌کنند.

تنظیم DNS تحریم شکن در لینوکس

1. پس از واردشدن به محیط ssh سرور، کامند vi /etc/resolv.conf را اجرا کنید.
2. پس از آن که مسیر مربوطه را باز کردید، کلید insert در کیبورد خود را بزنید تا امکان تغییر فایل میسر شود. در این مرحله IPهای پیش‌فرض را حذف کرده و IP های مرتبط با رفع تحریم را قرار دهید. سپس کلید esc در کیبورد را زده و کامند :wq را اجرا کنید تا فایل ذخیره شود.

تنظیم DNS تحریم‌شکن در ویندوز ۱۱

برای تنظیم DNS تحریم‌شکن در ویندوز ۱۱، از تنظیمات (Settings) جدید ویندوز استفاده می‌کنیم که مراحل آن به صورت زیر است:

• ابتدا وارد بخش «تنظیمات» (Settings) شوید. برای این کار می‌توانید کلیدهای Windows + I را همزمان فشار دهید.
• از منوی سمت چپ، روی «شبکه و اینترنت» (Network & internet) کلیک کنید.

• سپس، بسته به نوع اتصال خود، روی «وای‌فای» (Wi-Fi) یا «اترنت» (Ethernet) کلیک کنید.
• در صفحه باز شده، روی نام شبکه خود که در حال حاضر به آن متصل هستید، کلیک کنید.
• کمی به پایین اسکرول کنید تا به بخش «تخصیص سرور DNS» (DNS server assignment) برسید. روی دکمه «ویرایش» (Edit) که در کنار آن قرار دارد، کلیک کنید.
• یک پنجره جدید باز می‌شود. در این پنجره، گزینه «خودکار (DHCP)» را به «دستی» (Manual) تغییر دهید.
• پس از فعال شدن گزینه‌های DNS، بسته به نیازتان می‌توانید گزینه‌های «IPv4» یا «IPv6» را فعال کنید. برای سرویس‌های DNS تحریم‌شکن، معمولا IPv4 کافی است.

• در فیلدهای «DNS ترجیحی» (Preferred DNS) و «DNS جایگزین» (Alternate DNS)، آدرس‌های IP مربوط به سرویس تحریم‌شکن را وارد کنید.
• پس از وارد کردن IPها، روی «ذخیره» (Save) کلیک کنید.

در صورتیکه در این خصوص نیاز به راهنمایی بود، از طریق تیکت با واحد پشتیبانی و فنی در ارتباط باشید.

نکاتی درباره تنظیم DNS در لینوکس

فایل /etc/resolv.conf در بسیاری از توزیع‌های مدرن لینوکس، توسط سرویس‌هایی مثل NetworkManager یا systemd-resolved به صورت خودکار مدیریت می‌شود. این به آن معنی است که هر تغییری که شما به صورت دستی در این فایل ایجاد کنید، ممکن است پس از ری‌استارت شدن سیستم یا اتصال مجدد به شبکه، توسط این سرویس‌ها بازنویسی شود و تغییرات شما از بین برود.

بنابراین، برای تغییر دائمی DNS در لینوکس، روش‌های زیر معمولا مطمئن‌تر هستند:

• روش توصیه شده (از طریق NetworkManager): اگر از یک محیط دسکتاپ (مثل اوبونتو یا فدورا) استفاده می‌کنید، بهتر است تنظیمات DNS را از طریق رابط گرافیکی NetworkManager تغییر دهید. این تغییرات به صورت دائمی ذخیره می‌شوند و حتی پس از راه‌اندازی مجدد سیستم نیز باقی می‌مانند.
• روش خط فرمان (برای سرورها): برای سرورها که معمولا رابط گرافیکی ندارند، بهترین راه ویرایش فایل‌های پیکربندی NetworkManager یا systemd-resolved است. این فایل‌ها بسته به توزیع لینوکس، ممکن است در مسیرهای مختلفی مانند /etc/NetworkManager/conf.d/ یا /etc/systemd/resolved.conf قرار داشته باشند. ویرایش این فایل‌ها به جای resolv.conf، تضمین می‌کند که تغییرات شما پایدار خواهد بود.