SSL مخفف کلمه ی Secure Socket Layer است(لایه ی امنیتی ایمن) که توسط شرکت Netscape در سال 1996 طراحی شد. امروزه به علت اهمیت زیادی که اطلاعات فضای مجازی دارند از این تکنولوژی در اکثر مرورگرها از جمله کروم، فایرفاکس و اینترنت اکسپلرر استفاده می شود. SSL وظیفه کدگذاری فایل ها را بر عهده دارد به صورتی که اگر در زمان انتقال داده ها فایل های شما توسط هکرها مورد حمله قرار گیرد به علت کدهایی که SSL ایجاد کرده قادر به استفاده از آن نیستند.(وجود الگوریتم های پیچیده این امر را برای آنان کار دشواری می سازد هرچند که در دنیای امروزی و با پیشرفت نکنولوژی امکان انجام هر کاری وجود دارد)
SSL با نام های HTTP، HTTP و Secure Http شناخته میشود. معمولا در هنگام استفاده از این پروتکل HTTP به HTTPS تغییر می کند که نشان دهنده ی حالت امن است. همچنین مرورگر شما در قسمتی که URL را وارد می کنید به رنگ سبز در خواهد آمد. در HTTPS پورت 80 مورد استفاده قرار می گیرد ولی در HTTP پورت 443 استفاده می شود که در اولی کد ها به صورت رمزگزاری شده (Encrypt) و در دومی صورت متن ساده (Plain text) ارسال می شوند(کد های رمزگزاری شده (Encrypt) از سرویس دهنده (Server) به سرویس گیرنده (client) ارسال شده و رمزگشایی (Decrypt) میشوند)
SSL برای ایجاد امنیت ممکن است کمی از سرعت انتقال داده ها یا اطلاعات شما بکاهد تا فایل ها را رمزگزاری و از Client و Server اجازه ی ارسال داده ها را بگیرد. پس منطقی است که برای صفحاتی از این تکنولوژی استفاده شود که حاوی اطلاعات مهمی هستند.
در پایان باید عرض کنم که امنیت را در دنیای مجازی بسیار جدی بگیرید چون در صورت به سرقت رفتن آنها دیگر راه باز گردانی برای شما وجود نخواهد داشت. شاید استفاده از Antivirus ها و اخرین نسخه مرورگر ها بتواند امنیت خاطر نسبی را برای شما فراهم اورد اما ریسک نکنید و حتما از تکنولوژیهای بهتر و پیشرفته تر (SSL) استفاده نمایید.
منتظر دانشنامه های بعدی ما باشید
