در این مقاله قصد داریم در این مورد با شما صحبت کنیم که Load Balancing چیست و Load Balancer ها چگونه عمل می کنند؟
برای درک مفهوم Load Balancing ابتدا می بایست به مفهوم جداگانه کلمات آن بپردازیم. Load در واقع به معنی میزان منابع مصرف شده Host, Server و یا سیستم میزبان می باشد که این منابع می تواند منابع سخت افزار مانند پردازنده و رم سرور و یا منابع شبکه ای مانند پهنای باند و همچنین منابع نرم افزار مانند وب سرور باشد. هر یک از این موارد دارای توان مشخصی هستند که دریافت درخواست های بیش از این توان موجب عدم توانایی در پاسخ گویی به درخواست ها می شود که میزان فشار موجود بر روی این منابع با مفهوم Load مشخص می گردد. حال در این مورد Balance کردن به معنی به تعادل رساندن میزان مصرف منابع سرور با مدیریت درخواست ها می باشد پس همانطور که مشخص شد برای راه اندازی مفهوم Load Balancing حداقل نیاز به دو سرور مجزا خواهید داشت که در این شرایط سرویس دیگری که با نام Load Balancer شناخته می شود می تواند درخواست هایی که به سرور ارسال می شود را مدیریت نماید.
همانطور که در بالا توضیح داده شد Load Balancing به کمک یک سرویس با هویت Load Balancer و حداقل دو سرور میزبان انجام ی گردد. که در تصویر بالا نحوه میزبانی سنتی نمایش داده شده که بصورت مستقیم و تنها با یک سرور میزبانی می شود و در تصویر زیر می توانید شماتیک سرویس Load Balancing را مشاهده نمایید. درخواست هایی مشابه باز کردن یک Web Application و یا مشاهده یک سایت از سمت کاربران ابتدا توسط Load Balancer دریافت می شود و سپس هر یک از این درخواست ها با توجه به Load و تعداد سرورهای میزان برای آنها ارسال می گردد که این امر باعث می شود که حتی در مواردی که درخواست های بسیار زیادی به سمت یک سایت یا Web Application ارسال می گردد بصورت متعادل در سرورهای میزبان تقسیم می شوند و شاهد قطعی و کندی سرورها نخواهیم بود. که آینده میزبانی سرورها به این سمت پیش خواهد رفت و درحال حاضر در سرورهای ابری شاهد این قابلیت ها هستیم که مجموعه Server.ir نیز امکان استفاده از این سرویس را در سرور های ابری خود به نام ایروسرور فراهم کرده است.
و اما چه سرویس هایی Load Balancing نیستند؟ ممکن است با این مفهوم آشنا شده باشید که در گذشته نیز با سرویس های سنتی این امکان وجود داشت که سایت و یا سرویس خود را بر روی تو دو سرور مجزا راه اندازی نمایید و سپس از طریق NameServer های دامنه مورد نظر را به این سرورها متصل نمایید. اما مشکلاتی برای این روش وجود دارد که آنرا با مفهوم Load Balancing متفاوت می کند. نکته اول اینکه در این نوع پیاده سازی تنها در صورتی که سرور اول از دسترس خارج شود درخواست ها به سرور دوم ارسال خواهد شد و در واقع بالانسی بر روی Load سرورها انجام نمی شود و تمام درخواست ها تا زمان قطع سرور اول به همان سرور ارسال می شوند و سپس سرور دوم درخواست ها را دریافت خواهند نمود که در واقع این تعریف معادل مفهوم Redundancy می باشد. نکته دوم این است که تعریف NameServer ها در DNS دامنه مورد استفاده شما تنها از فاکتور دسترسی Network برای اطمینان از در دسترس بودن سرور استفاده می کند که این یعنی اگر در سرور میزبان سرویسی مشابه Web Server از دسترس خارج شده باشد سایت شما در دسترس نخواهد بود و به دلیل اینکه پینگ و DNS سرور میزبان در دسترس است درخواست به سرور دوم ارسال نخواهد شد و در نتیجه با وجود اینکه سرور دوم آماده انجام درخواست ها می باشد درخواستی دریافت نخواهد کرد و شاهد قطعی سایت و یا سرویس خود خواهید شد.
با مقالات Server.ir همراه باشید.
