IPv6 نسل بعدی پروتکل استاندارد آدرس دهی اینترنت می باشد که برای تکمیل کردن و در نهایت جایگزینی با پروتکل فعلی یعنی IPv4 در نظر گرفته شده است ، پروتکلی که بسیاری از خدمات اینترنتی هنوز از آن استفاده می کنند. هر رایانه ، تلفن همراه و به طور کلی هر دستگاه دیگری که به اینترنت متصل است برای برقراری ارتباط با سایر دستگاه ها به یک آدرس IP عددی نیاز دارد. آدرس IP اصلی که IPv4 نامیده می شود ، به دلیل استفاده گسترده توسط دستگاه های متصل ، آدرس های آن در حال تمام شدن است.
به طور کلی در سیستم آدرس دهی IPv4تعداد 4,294,967,296 نشانی یکتای ممکن وجود دارد. اما قسمتی از این نشانیها برای مقاصد خاصی مانند شبکههای خصوصی (تقریباً ۱۸ میلیون نشانی) وچند پخشی(تقریباً ۲۷۰ میلیون نشانی) رزرو شدهاست و شمار نشانیهای قابل استفاده برای مسیریابی روی شبکه عمومی اینترنت کمتر میشود. همچنانکه نشانیهای بیشتری به کاربران تخصیص مییابد به اتمام آدرسهای قابل استفاده در پروتکل ادرس دهی IPv4 نزدیک تر میشویم و راه حل در نظر گرفته شده برای این مورد سیستم آدرس دهی IPv6 می باشد.
از مزایای IPv6 میتوان به مواردی مانند :
- دیگر نیازی به NAT Address نمی باشد.
- پشتیانی از آدرس دهی multicast
- پیکربندی خودکار
- عدم تداخل و یکسان بودن ip های شبکه ی داخلی
- مسیریابی ساده تر و کارآمدتر
- فرمت هدر ساده تر ( اطلاعات مضاعف در ابتدای بسته IP را هدر IP می نماند)
- احراز هویت داخلی و پشتیبانی از حریم خصوصی
- مدیریت راحت تر (دیگر DHCP وجود ندارد)
اشاره کرد.
IPv6 ششمین نسخه پروتکل اینترنت و جانشین IPv4 است. عملکرد آن مشابه IPv4 است زیرا آدرس های IP منحصر به فرد لازم برای ارتباط دستگاه های دارای اینترنت را ارائه می دهد. با این حال ،یک تفاوت مهم دارد: از آدرس IP 128 بیتی استفاده می کند.IPv4 از آدرس دهی 32 بیتی برای آدرس دهی استفاده می کند. این بدان معناست که از 2^32 آدرس IP پشتیبانی میکند که در مجموع حدود 4.29 میلیارد آدرس IP یکتا می شود. این عدد ممکن است زیاد به نظر برسد ، اما همه 4.29 میلیارد آدرس IP در حال حاضر اختصاص داده شده است ، که همین منجر به مشکلات کمبود آدرس شده است.
اما در پروتکل IPv6 از آدرس دهی اینترنتی 128 بیتی استفاده می شود. بنابراین ، از 2^128 آدرس یکتا پشتیبانی میکند که تقریبا 1028 برابر تعداد آدرس هایی که در پروتکل IPv4 وجود دارد. بنابراین این پروتکل به قدری تعداد IP دارد که اجازه میدهد برای مدت زمان زیادی نگرانی از بابت به اتمام رسیدن آدرس IP ها نداشته باشیم.
فرمت آدرس دهی در IPv6 به صورت : xxxx: xxxx: xxxx: xxxx: xxxx: xxxx: xxxx: xxxx/n است ، که در آن هر x یک رقم هگزا دسیمال است که 4 بیت را نشان می دهد و از 0000 تا ffff می باشد و در انتها مقدار Subnet در قسمت /n قرار داده می شود.
به طور کلی با توجه به پایان تعداد IP های پروتکل IPv4 نیاز آشکاری به IPv6 دیده میشد اما پذیرش این مورد و مهاجرت به نسل جدید پروتکل آدرس دهی به دلایلی مانند هزینه ی بالا، پیچیدگی مهاجرت از ipv4 به ipv6 و دیگر دلایل کند بوده است و به این زودی ها اتفاق نمی افتد. . در عوض ، برنامه ها و ISP ها شروع به ارائه و پشتیبانی از هر دو پروتکل آدرس دهی IP می کنند .
